هر کس سوره محمد را قرائت نماید هنگام خروج از قبر به هر سو رو می کند چهره پیامبر خدا را می بیند و بر خداست که از نهرهای بهشتی به او بنوشاند(2)امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده اند: در سوره محمد نشانه ای درباره ما و نشانه ای درباره بنی امیه وجود دارد(3)

امام حسن علیه السلام نیز برای ارزیابی و مقایسه اهل بیت علیهم السلام و بنی امیه، پیروان خود را به قرائت سوره محمد تشویق فرمودند(4)امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس سوره محمد را قرائت کند تا ابد دچار شک و تردید نخواهد شد و در دینش شک نمی کند و خداوند او را به فقر مبتلا نمی کند

و از هیچ حاکم و سلطانی نمی ترسد و هموراه از شک و کفر محفوظ و در امان خواهد بود تا زمان مرگ، هنگامی که قاری سوره محمد، از دنیا رفت خداوند هزار فرشته را مأمور می کند تا در قبرش نماز بگذارند و ثواب نماز ایشان برای اوست و او را تا رسیدن به جایگاه امن نزد خداوند همراهی می کنند و همواره در امان خداوند و امان رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم خواهد بود.(5)

آثار و برکات سوره

1) در امان بودن ازشر جن

امام صادق علیه السلام فرموده اند: هر کس سوره محمد را بنویسد و بر گردن آویزد شرّ جنیان از او دفع می شود و در خواب و بیداری در امنیت است و اگر هنگام خواب این نوشته را بالای سر خود بگذارند از هر خطر ناگهانی به اذن خدا حفظ می شود(6)

2) در امان بودن از ترس و خطرات

سید بن طاووس از قول امام صادق علیه السلام نقل کرده است: اگر سوره محمد را بنویسند و هنگام جنگ و نزاع به همراه او دارند از خوف و خطر ناشی از ان در امن می مانند و درهای خوبی ها برایشان گشوده می شود و اگر نوشته سوره محمد را بشویند و از آب حاصل از آن بنوشند برای آرام شدن ترس و اضطراب مفید است…(7)

ترجمه از 1 تا 30:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود مى‏كند! (1)و كسانى كه ایمان آوردند و كارهاى شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوى پروردگارشان- نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را مى‏بخشد و كارشان را اصلاح مى‏كند! (2)این بخاطر آن است كه كافران از باطل پیروى كردند، و مؤمنان از حقى كه از سوى پروردگارشان بود تبعیت نمودند; این‏گونه خداوند براى مردم مثلهاى (زندگى) آنان را بیان مى‏كند! (3)

و هنگامى كه با كافران (جنایت‏ پیشه) در میدان جنگ روبه‏رو شدید گردنهایشان را بزنید، (و این كار را همچنان ادامه دهید) تا به اندازه كافى دشمن را در هم بكوبید; در این هنگام اسیران را محكم ببندید; سپس یا بر آنان منت گذارید (و آزادشان كنید) یا در برابر آزادى از آنان فدیه ( غرامت) بگیرید; (و این وضع باید همچنان ادامه یابد) تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، (آرى) برنامه این است! و اگر خدا مى‏خواست خودش آنها را مجازات مى‏كرد،

اما مى‏خواهد بعضى از شما را با بعضى دیگر بیازماید; و كسانى كه در راه خدا كشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بین نمى‏برد! (4)بزودى آنان را هدایت نموده و كارشان را اصلاح مى‏كند; (5)و آنها را در بهشت (جاویدانش) كه اوصاف آن را براى آنان بازگو كرده وارد مى‏كند. (6)اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! اگر (آیین) خدا را یارى كنید، شما را یارى مى‏كند و گامهایتان را استوار مى‏دارد. (7)و كسانى كه كافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! (8)

این بخاطر آن است كه از آنچه خداوند نازل كرده كراهت داشتند; از این رو خدا اعمالشان را حبط و نابود كرد! (9)آیا در زمین سیر نكردند تا ببینند عاقبت كسانى كه قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاك كرد; و براى كافران امثال این مجازاتها خواهد بود! (10)این براى آن است كه خداوند مولا و سرپرست كسانى است كه ایمان آوردند; اما كافران مولایى ندارند! (11)

خداوند كسانى را كه ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهایى از بهشت مى‏كند كه نهرها از زیر (درختانش) جارى است; در حالى كه كافران از متاع زودگذر دنیا بهره مى‏گیرند و همچون چهارپایان مى‏خورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست! (12)و چه بسیار شهرهایى كه از شهرى كه تو را بیرون كرد نیرومندتر بودند; ما همه آنها را نابود كردیم و هیچ یاورى نداشتند! (13)آیا كسى كه دلیل روشنى از سوى پروردگارش دارد، همانند كسى است كه زشتى اعمالش در نظرش آراسته شده و از هواى نفسشان پیروى مى‏كنند؟! (14)

توصیف بهشتى كه به پرهیزگاران وعده داده شده، چنین است: در آن نهرهایى از آب صاف و خالص كه بدبو نشده، و نهرهایى از شیر كه طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایى از شراب (طهور) كه مایه لذت نوشندگان است، و نهرهایى از عسل مصفاست، و براى آنها در آن از همه انواع میوه‏ها وجود دارد; و (از همه بالاتر) آمرزشى است از سوى پروردگارشان! آیا اینها همانند كسانى هستند كه همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده مى‏شوند كه اندرونشان را از هم متلاشى مى‏كند؟! (15)

گروهى از آنان به سخنانت گوش فرامى‏دهند، اما هنگامى كه از نزد تو خارج مى‏شوند به كسانى كه علم و دانش به آنان بخشیده شده (از روى استهزا) مى‏گویند: «(این مرد) الان چه گفت؟!» آنها كسانى هستند كه خداوند بر دلهایشان مهر نهاده و از هواى نفسشان پیروى كرده‏اند (از این رو چیزى نمى‏فهمند)! (16)

كساني كه هدايت يافته‏اند خداوند بر هدايتشان مي‏افزايد، و روح تقوي به آنها مي‏بخشد. (۱۷)آیا آنها ( كافران) جز این انتظارى دارند كه قیامت ناگهان فرا رسد (آنگاه ایمان آورند)، در حالى كه هم‏اكنون نشانه‏هاى آن آمده است; اما هنگامى كه بیاید، تذكر (و ایمان) آنها سودى نخواهد داشت! (18)پس بدان كه معبودى جز «الله‏» نیست; و براى گناه خود و مردان و زنان باایمان استغفار كن! و خداوند محل حركت و قرارگاه شما را مى‏داند! (19)

كسانى كه ایمان آورده‏اند مى‏گویند: «چرا سوره‏اى نازل نمى‏شود (كه در آن فرمان جهاد باشد)؟ !» اما هنگامى كه سوره واضح و روشنى نازل مى‏گردد كه در آن سخنى از جنگ است، منافقان بیماردل را مى‏بینى كه همچون كسى كه در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه مى‏كنند; پس مرگ و نابودى براى آنان سزاوارتر است! (20)

(ولى) اطاعت و سخن سنجیده براى آنان بهتر است; و اگر هنگامى كه فرمان جهاد قطعى مى‏شود به خدا راست گویند (و از در صدق و صفا درآیند) براى آنها بهتر مى‏باشد! (21)اگر (از این دستورها) روى گردان شوید، جز این انتظار مى‏رود كه در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندى كنید؟! (22)آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را كر و چشمهایشان را كور كرده است! (23)آیا آنها در قرآن تدبر نمى‏كنند، یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است؟! (24)

كسانى كه بعد از روشن شدن هدایت براى آنها، پشت به حق كردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فریفته است! (25)این بخاطر آن است كه آنان به كسانى كه نزول وحى الهى را كراهت داشتند گفتند: «ما در بعضى از امور از شما پیروى مى‏كنیم؟» در حالى كه خداوند پنهانكارى آنان را مى‏داند. (26)حال آنها چگونه خواهد بود هنگامى كه فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان مى‏زنند و جانشان را مى‏گیرند؟! (27)

این بخاطر آن است كه آنها از آنچه خداوند را به خشم مى‏آورد پیروى كردند، و آنچه را موجب خشنودى اوست كراهت داشتند; از این رو (خداوند) اعمالشان را نابود كرد! (28)آیا كسانى كه در دلهایشان بیمارى است گمان كردند خدا كینه‏هایشان را آشكار نمى‏كند؟! (29)و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان مى‏دهیم تا آنان را با قیافه‏هایشان بشناسى، هر چند مى‏توانى آنها را از طرز سخنانشان بشناسى; و خداوند اعمال شمارا مى‏داند! (30)