هر کس سوره شوری را قرائت کند در شمار کسانی است که فرشتگان بر او درود می فرستند و برای او طلب امرزش و رحمت الهی می کنند.(2)امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: هر کس سوره شوری را قرائت کند خداوند در روز قیامت به گونه ای او را بر می انگیزد که چهره اش مانند برف سپید
و مانند خورشید درخشان است تا اینکه نزد پروردگارش می ایستدخداوند می فرماید: ای بنده ام! بر قرائت سوره شوری مداومت کردی در حالی که از ثوابش آگاه نبودی! اما اگر ثواب ان را می دانستی دائما قرائت می کردی. ولی من جزا و پاداش تو را به شکل کامل به تو عطا می کنم. سپس می فرماید:
او را به بهشت درآورید و به او قصری از یاقوت سرخ بدهید که خداوند به آن شرافت داده است و به گونه ای است که از درون بیرون آن و از بیرون، درونش دیده می شود و در آن هزار حوریه بهشتی و هزار خدمتکار زن و هزار خدمتکار مرد برای خدمت به او هستند.(3)
آثار و برکات سوره
1) رفع عطش
امام صادق علیه السلام فرمودند: هرکس این سوره را بنویسد و بشوید و از آب آن در سفر بنوشد بعد از آن نیازمند آب نمی شود و دچار عطش نخواهد شد…(4)
2) رفع شک
از حضرت صادق علیه السلام روایت است که: هر کس سوره شوری را بنویسد و بشوید و…این آب را با خاک رس مخلوط کنند و از گل بدست آمده کوزه ای بسازند و پس از آن آب در آن بریزند و کسی که شک زیاد دارد از آن بنوشد به حالت عادی بر می گردد.(5)
3) دیدن خواب خوش
اگر این سوره را نوشته و شب هنگام خواب زیر بالشت نهد خوابهای خوشی ببیند.(4)
ترجمه از 1 تا 20:
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم. (۱)عسق. (۲)این گونه خداوند عزیز و حكیم به تو و پیامبرانى كه پیش از تو بودند وحى مىكند. (۳)آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و او بلندمرتبه و بزرگ است! (۴)نزدیك است آسمانها (بخاطر نسبتهاى نارواى مشركان) از بالا متلاشى شوند و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا مىآورند و براى كسانى كه در زمین هستند استغفار مىكنند; آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (۵)
كسانى كه غیر خدا را ولى خود انتخاب كردند، خداوند حساب همه اعمال آنها را نگه مىدارد; و تو مامور نیستى كه آنان را مجبور به قبول حق كنى! (۶)و این گونه قرآنى عربى ( فصیح و گویا) را بر تو وحى كردیم تا «امالقرى» ( مكه) و مردم پیرامون آن را انذار كنى و آنها را از روزى كه همه خلایق در آن روز جمع مىشوند و شك و تردید در آن نیست بترسانى; گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان! (۷)
و اگر خدا مىخواست همه آنها را امت واحدى قرار مىداد (و به زور هدایت مىكرد، ولى هدایت اجبارى سودى ندارد); اما خداوند هر كس را بخواهد در رحمتش وارد مىكند، و براى ظالمان ولى و یاورى نیست. (۸)آیا آنها غیر از خدا را ولى خود برگزیدند؟! در حالى كه «ولى» فقط خداوند است و اوست كه مردگان را زنده مىكند، و اوست كه بر هر چیزى تواناست! (۹)در هر چیز اختلاف كنید، داوریش با خداست; این است خداوند، پروردگار من، بر او توكل كردهام و به سوى او بازمىگردم! (۱۰)
او آفریننده آسمانها و زمین است و از جنس شما همسرانى براى شما قرار داد و جفتهایى از چهارپایان آفرید; و شما را به این وسیله ( بوسیله همسران)زیاد مى كند; هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست! (۱۱)كلیدهاى آسمانها و زمین از آن اوست; روزى را براى هر كس بخواهد گسترش مى دهد یا محدود مىسازد; او به همه چیز داناست. (۱۲)
آیینى را براى شما تشریع كرد كه به نوح توصیه كرده بود; و آنچه را بر تو وحى فرستادیم و به ابراهیم و موسى و عیسى سفارش كردیم این بود كه: دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نكنید! و بر مشركان گران است آنچه شما آنان را به سویش دعوت مى كنید! خداوند هر كس را بخواهد برمىگزیند، و كسى را كه به سوى او بازگردد هدایت مىكند. (۱۳)
آنان پراكنده نشدند مگر بعد از آنكه علم و آگاهى به سراغشان آمد; و این تفرقه جویى بخاطر انحراف از حق( و عداوت و حسد) بود; و اگر فرمانى از سوى پروردگارت صادر نشده بود كه تا سرآمد معینى (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داورى مىشد; و كسانى كه بعد از آنها وارثان كتاب شدند نسبت به آن در شك و تردیدند، شكى همراه با بدبینى! (۱۴)
پس به همین خاطر تو نیز آنان را به سوى این آیین واحد الهى دعوت كن و آنچنان كه مامور شدهاى استقامت نما، و از هوى و هوسهاى آنان پیروى مكن، و بگو: «به هر كتابى كه خدا نازل كرده ایمان آوردهام و مامورم در میان شما عدالت كنم; خداوند پروردگار ما و شماست; نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصى در میان ما نیست; و خداوند ما و شما را در یكجا جمع مىكند، و بازگشت (همه) به سوى اوست!» (۱۵)
كسانى كه (از روى لجاجت) درباره خدا بعد از پذیرفتن (و ایمان به) او، محاجه مى كنند، دلیلشان نزد پروردگارشان باطل و بىپایه است; و غضب بر آنهاست و عذابى شدید دارند. (۱۶)خداوند كسى است كه كتاب را بحق نازل كرد و میزان (سنجش حق و باطل و خبر قیامت) را نیز; تو چه مىدانى شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیك باشد! (۱۷)
كسانى كه به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب مىكنند; ولى آنها كه ایمان آورده اند پیوسته از آن هراسانند، و مىدانند آن حق است; آگاه باشید كسانى كه در قیامت تردید مىكنند، در گمراهى عمیقى هستند. (۱۸)خداوند نسبت به بندگانش لطف (و آگاهى) دارد; هر كس را بخواهد روزى مىدهد و او قوى و شكستناپذیر است! (۱۹)كسى كه زراعت آخرت را بخواهد، به كشت او بركت و افزایش مىدهیم و بر محصولش مىافزاییم; و كسى كه فقط كشت دنیا را بطلبد، كمى از آن به او مىدهیم اما در آخرت هیچ بهرهاى ندارد! (۲۰)
