هر کس که سوره سبأ را قرائت کند همه پیامبران الهی روز قیامت با او رفیق و همراه بوده و با او مصافحه می کنند(2)امام صادق علیه السلام نیز فرموده اند: هر کس سوره های سبأ و فاطر را در شب قرائت کند، همواره در آن شب در حفظ و امان خداوند و وکیلان او خواهد بود و اگر در روز این سوره ها را بخواند هیچ امر ناخوشایند و مکروهی به او نمی رسد و از خیر دنیا وآخرت چیزهایی به او داده می شود که به ذهنش خطور نکرده است(3)

آثار و برکات سوره

1) ایمن شدن و فرو ریختن ترس

در برکات این سوره از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده: هر کس سوره «سبأ» را بنویسد و بر خود بیاویزد هیچ حیوان و جنبنده آزار دهنده ای به او نزدیک نمی شود و اگر نوشته این سوره را بشوید و از آن بنوشد و مقداری از آن را بر خود بپاشد، اگر از چیزی می ترسد، ایمنی یافته و ترسش می ریزد و اگر صورتش را با آن بشوید نیز ترس و هراسش از بین می رود(4)

ترجمه از 1 تا 25:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حمد (و ستایش) مخصوص خداوندى است كه تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست; و (نیز) حمد (و سپاس) براى اوست در سراى آخرت; و او حكیم و آگاه است. (۱)آنچه در زمین فرومى‏رود و آنچه را از آن برمى‏آید مى‏داند، و (همچنین) آنچه از آسمان نازل مى‏شود و آنچه بر آن بالا مى‏رود; و او مهربان و آمرزنده است. (۲)

كافران گفتند: «قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد!» بگو: «آرى به پروردگارم سوگند كه به سراغ شما خواهد آمد، خداوندى كه از غیب آگاه است و به اندازه سنگینى ذره‏اى در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند، و نه كوچكتر از آن و نه بزرگتر، مگر اینكه در كتابى آشكار ثبت است!» (۳)تا كسانى را كه ایمان آورده و كارهاى شایسته انجام داده‏اند پاداش دهد; براى آنان مغفرت و روزى پرارزشى است! (۴)

و كسانى كه سعى در (تكذیب) آیات ما داشتند و گمان كردند مى‏توانند از حوزه قدرت ما بگریزند، عذابى بد و دردناك خواهند داشت! (۵)كسانى كه به ایشان علم داده شده، آنچه را از سوى پروردگارت بر تو نازل شده حق مى دانند و به راه خداوند عزیز و حمید هدایت مى‏كند. (۶)« و كافران گفتند: «آیا مردى را به شما نشان دهیم كه به شما خبر مى‏دهد هنگامى كه (مردید و) سخت از هم متلاشى شدید، (بار دیگر) آفرینش تازه‏اى خواهید یافت؟! (۷)

آیا او بر خدا دروغ بسته یا به نوعى جنون گرفتار است؟!» (چنین نیست)، بلكه كسانى كه به آخرت ایمان نمى‏آورند، در عذاب و گمراهى دورى هستند (و نشانه گمراهى آنها همین انكار شدید است). (۸)آیا به آنچه پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نكردند (تا به قدرت خدا بر همه چیز واقف شوند)؟! اگر ما بخواهیم آنها را (با یك زمین‏لرزه) در زمین فرومى‏بریم، یا قطعه‏هایى از سنگهاى آسمانى را بر آنها فرومى‏ریزیم; در این نشانه‏اى است (بر قدرت خدا) براى هر بنده توبه‏كار! (۹)

و ما به داوود از سوى خود فضیلتى بزرگ بخشیدیم; (ما به كوه‏ها و پرندگان گفتیم:) اى كوه‏ها و اى پرندگان! با او هم‏آواز شوید و همراه او تسبیح خدا گویید! و آهن را براى او نرم كردیم. (۱۰)(و به او گفتیم:) زره‏هاى كامل و فراخ بساز، و حلقه‏ها را به اندازه و متناسب كن! و عمل صالح بجا آورید كه من به آنچه انجام میدهید بینا هستم! (۱۱)

و براى سلیمان باد را مسخر ساختیم كه مسیر یك ماه را; و چشمه مس (مذاب) را براى او روان ساختیم; و گروهى از جن پیش روى او به اذن پروردگارش كار مى‏كردند; و هر كدام از آنها كه از فرمان ما سرپیچى مى‏كرد، او را عذاب آتش سوزان مى‏چشانیم! (۱۲)آنها هر چه سلیمان مى‏خواست برایش درست مى‏كردند: معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهاى ثابت (كه از بزرگى قابل حمل و نقل نبود; و به آنان گفتیم:) اى آل داوود! شكر (این همه نعمت را) بجا آورید; ولى عده كمى از بندگان من شكرگزارند! (۱۳)

(با این همه جلال و شكوه سلیمان) هنگامى كه مرگ را بر او مقرر داشتیم، كسى آنها را از مرگ وى آگاه نساخت مگر جنبنده زمین ( موریانه) كه عصاى او را مى‏خورد (تا شكست و پیكر سلیمان فرو افتاد); هنگامى كه بر زمین افتاد جنیان فهمیدند كه اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خواركننده باقى نمى‏ماندند! (۱۴)براى قوم «سبا» در محل سكونتشان نشانه‏اى (از قدرت الهى) بود: دو باغ (بزرگ و گسترده) از راست و چپ (رودخانه عظیم با میوه‏هاى فراوان; و به آنها گفتیم:) از روزى پروردگارتان بخورید و شكر او را بجا آورید; شهرى است پاك و پاكیزه، و پروردگارى آمرزنده (و مهربان)! (۱۵)

اما آنها (از خدا) روى‏گردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنان فرستادیم، و دو باغ (پربركت) شان را به دو باغ (بى‏ارزش) با میوه‏هاى تلخ و درختان شوره گز و اندكى درخت سدر مبدل ساختیم! (۱۶)این كیفر را بخاطر كفرانشان به آنها دادیم; و آیا جز كفران كننده را كیفر مى‏دهیم؟! (۱۷)و میان آنها و شهرهایى كه بركت داده بودیم، آبادیهاى آشكارى قرار دادیم; و سفر در میان آنها را بطور متناسب (با فاصله نزدیك) مقرر داشتیم; (و به آنان گفتیم:) شبها و روزها در این آبادیها با ایمنى (كامل) سفر كنید! (۱۸)

ولى (این ناسپاس مردم) گفتند: «پروردگارا! میان سفرهاى ما دورى بیفكن‏» (تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر كنند! و به این طریق) آنها به خویشتن ستم كردند! و ما آنان را داستانهایى (براى عبرت دیگران) قرار دادیم و جمعیتشان را متلاشى ساختیم; در این ماجرا، نشانه‏هاى عبرتى براى هر صابر شكرگزار است. (۱۹)(آرى) بیقین، ابلیس گمان خود را درباره آنها محقق یافت كه همگى از او پیروى كردند جز گروه اندكى از مؤمنان! (۲۰)او سلطه بر آنان نداشت جز براى اینكه مؤمنان به آخرت را از آنها كه در شك هستند باز شناسیم; و پروردگار تو، نگاهبان همه چیز است! (۲۱)

بگو: «كسانى را كه غیر از خدا (معبود خود) مى‏پندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهى از كار شما نمى‏گشایند، چرا كه) آنها به اندازه ذره‏اى در آسمانها و زمین مالك نیستند، و نه در (خلقت و مالكیت) آنها شریكند، و نه یاور او (در آفرینش) بودند. (۲۲)هیچ شفاعتى نزد او، جز براى كسانى كه اذن داده، سودى ندارد!(در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانى كه اضطراب از دلهاى آنان زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود; در این هنگام مجرمان به شفیعان) مى‏گویند:

«پروردگارتان چه دستورى داده؟» مى‏گویند: «حق را (بیان كرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد); و اوست بلندمقام و بزرگ‏مرتبه!» (۲۳)بگو: «چه كسى شما را از آسمانها و زمین روزى مى‏دهد؟» بگو: «الله! و ما یا شما بر (طریق) هدایت یا در ضلالت آشكارى هستیم!» (۲۴)بگو: «شما از گناهى كه ما كرده‏ایم سوال نخواهید شد، (همان گونه كه) ما در برابر اعمال شما مسؤول نیستیم!» (۲۵)