هر کس سوره زمر را قرائت نماید در روز قیامت امیدش قطع نشده و خداوند ثواب خائفان از خدا که از او بیم دارند را به قاری این سوره عطا می کند.(2)از هارون بن خارجه روایت شده است که امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس سوره زمر را بخواند و کلماتش را به آسانی و به آرامی بر زبان جاری سازد خداوند آبرو، و سربلندی دنیا و آخرت به او ارزانی دارد و او را بدون ثروت خویشان و فامیل عزیز گرداند، بدانسان که هر کس او را ببیند بزرگ شمارد

و حشمتش وی را بگیرد و جسمش را بر آتش دوزخ حرام سازد و هزار شهر در بهشت برایش بسازند که هر شهری دارای هزار کاخ باشد و در هر کاخی صد حوریه و بعلاوه او را دو چشمه آب است که روانند و هر چشمه زلال که جوشانند و دو چشمه سار که از سرسبزی و خرمی به سیاهی زنند و حورانی پرده نشین که در سراپرده ها مستورند و باغهایی که دارای انواع میوه هاست و از هر میوه دو صنف.(3)

آثار و برکات سوره

1) ایجاد محبت و دوستی

هر کس این سوره را بنویسد و به همراه خود داشته باشد یا آن را در رختخواب خود یا اتاق خواب خود قرار دهد هر گاه کسی بر او وارد شود یا از نزدش خارج شود او را ستوده و او را سپاس می گویدو این بر اثر مهربانی و لطف خداوند است. امام صادق علیه السلام نیز فرموده اند: هر کس سوره زمر را بنویسد و به بازویش ببندد یا در رختخوابش بگذارد هر کس که با او ارتباطی دارد از او به نیکی یاد کرده و سپاسگزار او خواهد بودو هیچ کس با او دیدار نمی کند مگر اینکه او را دوستش دارد و هیچ کسی غیبت او را نخواهد کرد.(4)

2) جهت درد کف پا

صفوان جمال از امام صادق علیه السلام او هم از پدرش امام محمد باقر علیه السلام و او هم از امام سجاد علیه السلام نقل می کند: مردی نزد امام حسین علیه السلام آمد و از درد کف پا شکایت کرد. به طوری که نمی توانست در هنگام نماز روی پایش بایستد امام حسین علیه السلام به او فرمودند: چرا تعویذ نمی خوانی؟ مرد گفت : نمی دانم. امام فرمودند: وقتی احساس درد کردی دستت را بر موضع درد بگذار و بگو: «بسم الله و بالله والسلام علی رسول الله» سپس بخوان بر آن موضع درد، آیه 67 سوره «زمر»را. (5)

ترجمه از 1 تا 20:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

این كتابى است كه از سوى خداوند عزیز و حكیم نازل شده است. (۱)ما این كتاب را بحق بر تو نازل كردیم; پس خدا را پرستش كن و دین خود را براى او خالص گردان! (۲)آگاه باشید كه دین خالص از آن خداست، و آنها كه غیر خدا را اولیاى خود قرار دادند و دلیلشان این بود كه: «اینها را نمى‏پرستیم مگر بخاطر اینكه ما را به خداوند نزدیك كنند»، خداوند روز قیامت میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‏كند; خداوند آن كس را كه دروغگو و كفران‏كننده است هرگز هدایت نمى‏كند! (۳)

اگر (بفرض محال) خدا مى‏خواست فرزندى انتخاب كند، از میان مخلوقاتش آنچه را مى‏خواست برمیگزید; منزه است (از اینكه فرزندى داشته باشد)! او خداوند یكتاى پیروز است! (۴)آسمانها و زمین را بحق آفرید; شب را بر روز مى‏ پیچد و روز را بر شب; و خورشید و ماه را مسخر فرمان خویش قرار داد; هر كدام تا سرآمد معینى به حركت خود ادامه مى‏دهند; آگاه باشید كه او قادر و آمرزنده است! (۵)

او شما را از یك نفس آفرید، و همسرش را از (باقیمانده گل) او خلق كرد; و براى شما هشت زوج از چهارپایان ایجاد كرد; او شما را در شكم مادرانتان آفرینشى بعد از آفرینش دیگر، در میان تاریكیهاى سه گانه، مى‏بخشد! این است خداوند، پروردگار شما كه حكومت (عالم هستى) از آن اوست; هیچ معبودى جز او نیست; پس چگونه از راه حق منحرف مى‏شوید؟! (۶)

اگر كفران كنید، خداوند از شما بى‏نیاز است و هرگز كفران را براى بندگانش نمى پسندد; و اگر شكر او را بجا آورید آن را براى شما مى‏پسندد! و هیچ گنهكارى گناه دیگرى را بر دوش نمى‏كشد! سپس بازگشت همه شما به سوى پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام مى‏دادید آگاه مى‏سازد; چرا كه او به آنچه در سینه‏ هاست آگاه است! (۷)

هنگامى كه انسان را زیانى رسد، پروردگار خود را مى‏خواند و بسوى او باز مى گردد; اما هنگامى كه نعمتى از خود به او عطا كند، آنچه را به خاطر آن قبلا خدا را مى خواند از یاد مى‏برد و براى خداوند همتایانى قرارمى‏دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد; بگو: «چند روزى از كفرت بهره‏گیر كه از دوزخیانى!» (۸)

(آیا چنین كسى با ارزش است) یا كسى كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت مى‏ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا كسانى كه مى‏دانند با كسانى كه نمى‏دانند یكسانند؟! تنها خردمندان متذكر مى‏شوند!» (۹)

بگو: «اى بندگان من كه ایمان آورده‏اید! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید! براى كسانى كه در این دنیا نیكى كرده‏اند پاداش نیكى است! و زمین خدا وسیع است، (اگر تحت فشار سران كفر بودید مهاجرت كنید) كه صابران اجر و پاداش خود را بى‏حساب دریافت مى‏دارند! (۱۰)

بگو: «من مامورم كه خدا را پرستش كنم در حالى كه دینم را براى او خالص كرده باشم، (۱۱)و مامورم كه نخستین مسلمان باشم! (۱۲)بگو: «من اگر نافرمانى پروردگارم كنم، از عذاب روز بزرگ (قیامت) مى‏ترسم!» (۱۳)بگو: «من تنها خدا را مى‏پرستم در حالى كه دینم را براى او خالص مى‏كنم. (۱۴)

شما هر چه را جز او مى‏خواهید بپرستید!» بگو: «زیانكاران واقعى آنانند كه سرمایه وجود خویش و بستگانشان را در روز قیامت از دست داده ‏اند! آگاه باشید زیان آشكار همین است! (۱۵)براى آنان از بالاى سرشان سایبانهایى از آتش، و در زیر پایشان نیز سایبانهایى از آتش است; این چیزى است كه خداوند با آن بندگانش را مى‏ترساند! اى بندگان من! از نافرمانى من بپرهیزید! (۱۶)

و كسانى كه از عبادت طاغوت پرهیز كردند وبه سوى خداوند بازگشتند، بشارت از آن آنهاست; پس بندگان مرا بشارت ده! (۱۷)همان كسانى كه سخنان را مى‏شنوند و از نیكوترین آنها پیروى مى‏كنند; آنان كسانى هستند كه خدا هدایتشان كرده، و آنها خردمندانند. (۱۸)

آیا تو مى‏توانى كسى را كه فرمان عذاب درباره او قطعى شده رهایى بخشى؟! آیا تو میتوانى كسى را كه در درون آتش است برگیرى و نجات دهى؟! (۱۹)ولى آنها كه تقواى الهى پیشه كردند، غرفه‏هایى در بهشت دارند كه بر فراز آنها غرفه‏ هاى دیگرى بنا شده و از زیر آنها نهرها جارى است این وعده الهى است، و خداوند در وعده خود تخلف نمى‏كند! (۲۰)