مجمع البیان ج4، ابتدای تفسیر سوره نحل از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده: هر که سوره نحل را قرائت نماید، خدای بلند مرتبه هر نعمتی را که به او داده است حساب نکند و اجر او به اندازه کسی است که بمیرد و وصیتی از خود به یادگار گذارد و اگر در آن روز بمیرد او را چندان ثواب است مانند کسی که در هنگامه مرگ به بهترینها وصیت کند.

عن ابی جعفر علیه السلام قال: من قرأ سورة النحل فی کل شهر کغی المغرم و سبعین نوعا من انواع البلاء أهونه الجنون و الجذام و البرص و کان مسکنة فی جنة عدن و هی وسط الجنان.روایت از امام باقر علیه السلام: هر کس سوره نحل را در هر ماه یک بار بخواند از زیان مالی (قرض) در دنیا و نیز از هفتاد نوع بلا که سبک ترین آنها دیوانگی و جذام و پیسی باشد ایمن باشد و مسکنش در آخرت در بهشت عدن(محلی در وسط بهشت) باشد.مجمع البیان ج4، ابتدای تفسیر سوره نحل

آثار و برکات سوره نحل

1) جهت غلبه بر دشمنان

اگر کسی سوره مبارکه نحل را با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن بنویسد و با خود دارد همه دشمنان مسخر او گردند.خواص آیات قران کریم ص100

2) جهت برکت محصول

هُوَ الَّذِي أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَّكُم مِّنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ ﴿۱۰﴾ يُنبِتُ لَكُم بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّيْتُونَ وَالنَّخِيلَ وَالأَعْنَابَ وَمِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿۱۱﴾اگر کسی با ایمان 7 بار این دو آیه را با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن بنویسد و بر کاسه ای آب بخواند و آن آب را بر مزارع و اشجار بپاشد برکت بسیار مشاهده کند و از همه آفات محفوظ بماند.خواص آیات قران کریم ص100

3) جهت زیاد شدن شیرمادر

وَإِنَّ لَكُمْ فِي الأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِ مِن بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَآئِغًا لِلشَّارِبِينَ ﴿۶۶﴾اگر زنی بخواهد که شیرش زیاد شود این آیه را برآب بنویسد و بیاشامد.درمان با قرآن، محمدرضا کریمی ص50

ترجمه از 1 تا 20:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

فرمان خدا (براى مجازات مشركان و مجرمان،) فرا رسیده است; براى آن عجله نكنید! منزه و برتر است خداوند از آنچه همتاى او قرارمى‏دهند! (۱)فرشتگان را با روح (الهى) بفرمانش بر هر كس از بندگانش بخواهد نازل مى‏كند; (و به آنها دستور مى‏دهد) كه مردم را انذار كنید; (و بگویید:) معبودى جز من نیست; از (مخالفت دستور) من، بپرهیزید! (۲)

آسمانها و زمین را بحق آفرید; او برتر است از اینكه همتایى براى او قرار مى‏دهند! (۳)انسان را از نطفه بى‏ارزشى آفرید; و سرانجام (او موجودى فصیح، و) مدافع آشكار از خویشتن گردید! (۴)و چهارپایان را آفرید; در حالى كه در آنها، براى شما وسیله پوشش، و منافع دیگرى است; و از گوشت آنها مى‏خورید! (۵)

و در آنها براى شما زینت و شكوه است به هنگامى كه آنها را به استراحتگاهشان بازمى‏گردانید، و هنگامى كه (صبحگاهان) به صحرا مى‏فرستید! (۶)آنها بارهاى سنگین شما را به شهرى حمل مى‏كنند كه جز با مشقت زیاد، به آن نمى‏رسیدید; پروردگارتان رؤوف و رحیم است (كه این وسایل حیات را در اختیارتان قرار داده)! (۷)

همچنین اسبها و استرهاو الاغها را آفرید; تا بر آنها سوار شوید و زینت شما باشد، و چیزهایى مى‏آفریند كه نمى‏دانید. (۸)و بر خداست كه راه راست را (به بندگان) نشان دهد; اما بعضى از راه‏ها بیراهه است! و اگر خدا بخواهد، همه شما را (به اجبار) هدایت مى‏كند (;ولى اجبار سودى ندارد). (۹)

او كسى است كه از آسمان، آبى فرستاد، كه نوشیدن شما از آن است; و (همچنین) گیاهان و درختانى كه حیوانات خود را در آن به چرا مى‏برید، نیز از آن است. (۱۰)خداوند با آن (آب باران)، براى شما زراعت و زیتون و نخل و انگور، و از همه میوه‏ها مى‏رویاند; مسلما در این، نشانه روشنى براى اندیشمندان است. (۱۱)

او شب و روز و خورشید و ماه را مسخر شما ساخت; و ستارگان نیز به فرمان او مسخر شمایند; در این، نشانه‏هایى است (از عظمت خدا،) براى گروهى كه عقل خود را به كار مى‏گیرند! (۱۲)(علاوه بر این،) مخلوقاتى را كه در زمین به رنگهاى گوناگون آفریده نیز مسخر (فرمان شما) ساخت; در این، نشانه روشنى است براى گروهى كه متذكر مى‏شوند! (۱۳)

او كسى است كه دریا را مسخر (شما) ساخت تا از آن، گوشت تازه بخورید; و زیورى براى پوشیدن (مانند مروارید) از آن استخراج كنید; و كشتیها را مى‏بینى كه سینه دریا را مى‏شكافند تا شما (به تجارت پردازید و) از فضل خدا بهره گیرید; شاید شكر نعمتهاى او را بجا آورید! (۱۴)و در زمین، كوه‏هاى ثابت و محكمى افكند تا لرزش آن را نسبت به شما بگیرد; و نهرها و راه‏هایى ایجاد كرد، تا هدایت شوید. (۱۵)و (نیز) علاماتى قرار داد; و (شب هنگام) به وسیله ستارگان هدایت مى‏شوند. (۱۶)

آیا كسى كه (این گونه مخلوقات را) مى‏آفریند، همچون كسى است كه نمى‏آفریند؟! آیا متذكر نمى‏شوید؟! (۱۷)و اگر نعمتهاى خدا را بشمارید، هرگز نمى‏توانید آنها را احصا كنید; خداوند بخشنده و مهربان است! (۱۸)خداوند آنچه را پنهان مى‏دارید و آنچه را آشكار مى‏سازید، مى‏داند. (۱۹)معبودهایى را كه غیر از خدا مى‏خوانند، چیزى را خلق نمى‏كنند; بلكه خودشان هم مخلوقند! (۲۰)