هرکس این سوره را در شب جمعه قرائت نماید بین او وخانه خدا و پس از آن نورانی خواهد شد.(1)احمد بن هلال از عیسی بن عبدالله از پدرش از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت کرده که فرمودند: «هیچ بنده ای نیست که آیه (قل انّما انا بشر مثلکم… را تا آخر سوره کهف ) بخواند جز اینکه برای او نوری کشیده شود از خوابگاهش تا خانه کعبه و چنانچه خود از اهل حرم است برای او نوریست تا بیت المقدس.(2)

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند: «سوره کهف در تورات به نام حائله معروف است، زیرا میان قاری خود و آتش حائل و مانع می شود.»(3)در روایت دیگری از ایشان وارد شده است:«آیا به شما خبر ندهم که عظمت آن آسمان و زمین را پر کرده است و کسی که این سوره را بنویسد نیز عظمتی این چنین دارد و هر کس این سوره رادر روز جمعه قرائت نماید خداوند گناهان او را تا جمعه آینده می آمرزد…»(4)

از امام صادق علیه السلام نقل شده: هر کس سوره کهف را در شب های جمعه قرائت نماید، به مرگ شهادت از دنیا خواهد رفت یا اینکه خداوند او را شهید مبعوث خواهد کرد و در روز قیامت در صف شهدا خواهد بود.(5)در روایات متعددی از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم به قرائت 10 آیه آخر سوره کهف و حفظ کردن آنها سفارش شده است و فرموده اند: هر کس به این سفارش عمل کند از فتنه دجّال در امان خواهد ماند.(6)

آثار و برکات سوره کهف

1) جهت ادای قرض جهت ادای قرض و رفع فقر این سوره را نوشته و در ظرف شیشه ای که دهانه تنگ دارد قرار دهد و آن را در خانه اشد بگذارد از بدهکاری و فقر راحتی می یابد.(7)2) ترس از دزد و بی خوابی در حاشیه منهاج سمنانی و تسهیل الدواء از امیرالمؤمنین علی علیه السلام روایت شده: که چون کسی در خواب از بیم دزد بترسد و بی خوابی بر او مستولی گردد، آیات(11-12) سوره کهف را بخواند.(8)

3) درمان درد ساق پا از امام صادق نقل شده: برای درمان درد ساق پا (آیه 27 سوره کهف) را 7 مرتبه بخوانید.(9)4) بیدار شدن از خواب در ساعت معین از امام صادق علیه السلام روایت شده: «هربنده خدایی آخرین آیه سوره کهف را قرائت نماید در هر ساعتی که بخواهد از خواب بیدار می شود.»(10)

5) ایمن شدن از عقرب گزیدگی ثعلبی در تفسیر خود آورده که هر کس درهر شبانه روز بر حضرت نوح علیه السلام به این وجه درود فرستد که «السلام علی نوح فی العالمین» از عقرب در این دنیا و در آن دنیا ضرری به او نرسد(11) جهت برطرف شدن تب آیات (8-9) این سوره را بنویسد و در زیر سر نهد تبش برطرف شود.(12)

ترجمه از آیات 1 تا 20:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حمد مخصوص خدایى است كه این كتاب (آسمانى) را بر بنده (برگزیده)اش نازل كرد، و هیچ گونه كژى در آن قرار نداد… (1)در حالى كه ثابت و مستقیم و نگاهبان كتابهاى (آسمانى) دیگر است; تا (بدكاران را) از عذاب شدید او بترساند; و مؤمنانى را كه كارهاى شایسته انجام مى‏دهند، بشارت دهد كه پاداش نیكویى براى آنهاست… (2)(همان بهشت برین) كه جاودانه در آن خواهند ماند! (3)

و (نیز) آنها را كه گفتند: «خداوند، فرزندى (براى خود) انتخاب كرده است‏»، انذار كند. (4)نه آنها (هرگز) به این سخن یقین دارند، و نه پدرانشان! سخن بزرگى از دهانشان خارج مى‏شود! آنها فقط دروغ مى‏گویند! (5)گویى مى‏خواهى بخاطر اعمال آنان، خود را از غم و اندوه هلاك كنى اگر به این گفتار ایمان نیاورند! (6)ما آنچه را روى زمین است زینت آن قرار دادیم، تا آنها را بیازماییم كه كدامینشان بهتر عمل مى‏كنند! (7)

(ولى) این زرق و برقها پایدار نیست، و ما (سرانجام) قشر روى زمین را خاك بى گیاهى قرار مى‏دهیم! (8)آیا گمان كردى اصحاب كهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟! (9)« زمانى را به خاطر بیاور كه آن جوانان به غار پناه بردند، و گفتند: «پروردگارا! ما را از سوى خودت رحمتى عطا كن، و راه نجاتى براى ما فراهم ساز!» (10)ما (پرده خواب را) در غار بر گوششان زدیم، و سالها در خواب فرو رفتند. (11)

سپس آنان را برانگیختیم تا بدانیم (و این امر آشكار گردد كه) كدام یك از آن دو گروه، مدت خواب خود را بهتر حساب كرده‏اند. (12)ما داستان آنان را بحق براى تو بازگو مى‏كنیم; آنها جوانانى بودند كه به پروردگارشان ایمان آوردند، و ما بر هدایتشان افزودیم. (13)و دلهایشان را محكم ساختیم در آن موقع كه قیام كردند و گفتند: «پروردگار ما، پروردگار آسمانها و زمین است; هرگز غیر او معبودى را نمى‏خوانیم; كه اگر چنین كنیم، سخنى بگزاف گفته‏ایم. (14)

این قوم ما هستند كه معبودهایى جز خدا انتخاب كرده‏اند; چرا دلیل آشكارى (بر این كار) نمى‏آورند؟! و چه كسى ظالمتر است از آن كس كه بر خدا دروغ ببندد؟!» (15)و (به آنها گفتیم:) هنگامى كه از آنان و آنچه جز خدا مى‏پرستند كناره‏گیرى كردید، به غار پناه برید; كه پروردگارتان (سایه) رحمتش را بر شما مى‏گستراند; و در این امر، آرامشى ب شما فراهم مى‏سازد! (16)

و (اگر در آنجا بودى) خورشید را مى‏دیدى كه به هنگام طلوع، به سمت راست غارشان متمایل مى‏گردد; و به هنگام غروب، به سمت چپ; و آنها در محل وسیعى از آن (غار) قرار داشتند; این از آیات خداست! هر كس را خدا هدایت كند، هدایت یافته واقعى اوست; و هر كس را گمراه نماید، هرگز ولى و راهنمایى براى او نخواهى یافت! (17)

و (اگر به آنها نگاه مى‏كردى) مى‏پنداشتى بیدارند; در حالى كه در خواب فرو رفته بودند! و ما آنها را به سمت راست و چپ میگرداندیم (تا بدنشان سالم بماند). و سگ آنها دستهاى خود را بر دهانه غار گشوده بود (و نگهبانى مى‏كرد). اگر نگاهشان مى‏كردى، از آنان مى‏گریختى; و سر تا پاى تو از ترس و وحشت پر مى‏شد! (18)

این‏گونه آنها را (از خواب) برانگیختیم تا از یكدیگر سوال كنند; یكى از آنها گفت: «چه مدت خوابیدید؟!» گفتند: «یك روز، یا بخشى از یك روز!» (و چون نتوانستند مدت خوابشان را دقیقا بدانند) گفتند: «پروردگارتان از مدت خوابتان آگاهتر است! اكنون یك نفر از خودتان را با این سكه‏اى كه دارید به شهر بفرستید،

تا بنگرد كدام یك از آنها غذاى پاكیزه‏ترى دارند، و مقدارى از آن براى روزى شما بیاورد. اما باید دقت كند، و هیچ كس را از وضع شما آگاه نسازد… (19)چرا كه اگر آنان از وضع شما آگاه شوند، سنگسارتان مى‏كنند; یا شما را به آیین خویش بازمى‏گردانند; و در آن صورت، هرگز روى رستگارى را نخواهید دید!» (20)