هر کس سوره مؤمنون را قرائت نماید فرشتگان الهی او را به راحتی و آسایش در روز قیامت و دستیابی به آنچه مایه چشم روشنی آنها هنگام نزول فرشته مرگ باشد، بشارت می دهند.(1)امام صادق علیه السلام نیز در این باره فرموده است: اگر کسی سوره مؤمنون را تلاوت کند خداوند آخر کار او را به سعادت و خوشبختی ختم می کند

و اگر همواره در روزهای جمعه بر قرائت سوره «مؤمنون» مداومت داشته باشد جایگاه او در منزل فردوس خواهد بود.(2)از نبی اکرم صلی الله علیه وآله و سلم منقول است: هر کس سوره مؤمنون را در روز جمعه بخواند و به این امر مداومت نماید منزل او در فردوس اعلاء با پیامبران مرسل باشد و نیز فرمودند: اول و آخر این سوره از گنجهای بهشت است.(3)

آثار و برکات سوره

1) ترک اعتیاد به خوردن مشروبات

از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده: اگر سوره مؤمنون را نوشته و بر شخصی که شرب خمر می کند آویخته یا همراه کنند، شراب را بد دانسته و به آن نزدیک نمی شود.همچنین از امام صادق علیه السلام روایت شده: اگر شبانه روز سوره مؤمنون را نوشته و در پارچه سفیدی گذاشته و بر مشروب خوار بیاویزند یا همراه او بگذارند، دیگر مشروب نمی خورد و دشمن آن می شود.(4)

ترجمه از 1 تا 40:

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

مؤمنان رستگار شدند; (1)آنها كه در نمازشان خشوع دارند; (2)و آنها كه از لغو و بیهودگى روى‏گردانند; (3)و آنها كه زكات را انجام مى‏دهند; (4)و آنها كه دامان خود را (از آلوده‏شدن به بى‏عفتى) حفظ مى‏كنند; (5)تنها آمیزش جنسى با همسران و كنیزانشان دارند، كه در بهره‏گیرى از آنان ملامت نمى‏شوند; (6)و كسانى كه غیر از این طریق را طلب كنند، تجاوزگرند! (7)و آنها كه امانتها و عهد خود را رعایت مى‏كنند; (8)و آنها كه بر نمازهایشان مواظبت مى‏نمایند; (9)(آرى،) آنها وارثانند! (10)

(وارثانى) كه بهشت برین را ارث مى‏برند، و جاودانه در آن خواهند ماند! (11)و ما انسان را از عصاره‏اى از گل آفریدیم; (12)سپس او را نطفه‏اى در قرارگاه مطمئن ( رحم) قرار دادیم; (13)سپس نطفه را بصورت علقه ( خون بسته)، و علقه را بصورت مضغه ( چیزى شبیه گوشت جویده شده)، و مضغه را بصورت استخوانهایى درآوردیم; و بر استخوانها گوشت پوشاندیم; سپس آن را آفرینش تازه‏اى دادیم; پس بزرگ است خدایى كه بهترین آفرینندگان است! (14)سپس شما بعد از آن مى‏میرید; (15)

سپس در روز قیامت برانگیخته مى‏شوید! (16)ما بر بالاى سر شما هفت راه ( طبقات هفتگانه آسمان) قرار دادیم; و ما (هرگز) از خلق (خود) غافل نبوده‏ایم! (17)و از آسمان، آبى به اندازه معین نازل كردیم; و آن را در زمین (در جایگاه مخصوصى) ساكن نمودیم; و ما بر از بین بردن آن كاملا قادریم! (18)سپس بوسیله آن باغهایى از درختان نخل و انگور براى شما ایجاد كردیم; باغهایى كه در آن میوه‏هاى بسیار است; و از آن میخورید! (19)

و (نیز) درختى را كه از طور سینا مى‏روید ( درخت زیتون)، و از آن روغن و «نان خورش‏» براى خورندگان فراهم مى‏گردد (آفریدیم)!(20)و براى شما در چهارپایان عبرتى است; از آنچه در درون آنهاست ( از شیر) شما را سیراب مى‏كنیم; و براى شما در آنها منافع بسیارى است; و از گوشت آنها مى‏خورید; (21)و بر آنها و بر كشتیها سوار مى‏شوید! (22)و ما نوح را بسوى قومش فرستادیم; او به آنها گفت: «اى قوم من! خداوند یكتا را بپرستید، كه جز او معبودى براى شما نیست! آیا (از پرستش بتها) پرهیز نمى‏كنید؟! (23)

جمعیت اشرافى (و مغرور) از قوم نوح كه كافر بودند گفتند: «این مرد جز بشرى همچون شما نیست، كه مى‏خواهد بر شما برترى جوید! اگر خدا مى‏خواست (پیامبرى بفرستد) فرشتگانى نازل مى‏كرد; ما چنین چیزى را هرگز در نیاكان خود نشنیده‏ایم! (24)او فقط مردى است كه به نوعى جنون مبتلاست! پس مدتى درباره او صبر كنید (تا مرگش فرا رسد، یا از این بیمارى رهایى یابد!)» (25)(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تكذیبهاى آنان یارى كن!» (26)

ما به نوح وحى كردیم كه: «كشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز. و هنگامى كه فرمان ما (براى غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (كه نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یك از انواع حیوانات یك جفت در كشتى سوار كن; و همچنین خانواده‏ات را، مگر آنانى كه قبلا وعده هلاكشان داده شده ( همسر و فرزند كافرت); و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، كه آنان همگى هلاك خواهند شد. (27)و هنگامى كه تو و همه كسانى كه با تو هستند بر كشتى سوار شدید، بگو: «ستایش براى خدایى است كه ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (28)

و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهى پربركت فرود آر، و تو بهترین فرودآورندگانى!» (29)(آرى،) در این ماجرا (براى صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانه‏هایى است; و ما مسلما همگان را آزمایش مى‏كنیم! (30)سپس جمعیت دیگرى را بعد از آنها به وجود آوردیم. (31)و در میان آنان رسولى از خودشان فرستادیم كه: «خدا را بپرستید; جز او معبودى براى شما نیست; آیا (با این همه، از شرك و بت پرستى) پرهیز نمى‏كنید؟!» (32)

ولى اشرافیان (خودخواه) از قوم او كه كافر بودند، و دیدار آخرت را تكذیب مى‏كردند، و در زندگى دنیا به آنان ناز و نعمت داده بودیم، گفتند: «این بشرى است مثل شما; از آنچه مى‏خورید مى‏خورد; و از آنچه مى‏نوشید مى‏نوشد! (پس چگونه مى‏تواند پیامبر باشد؟!) (33)و اگر از بشرى همانند خودتان اطاعت كنید، مسلما زیانكارید. (34)آیا او به شما وعده مى‏دهد هنگامى كه مردید و خاك و استخوانهایى (پوسیده) شدید، بار دیگر (از قبرها) بیرون آورده مى‏شوید؟! (35)هیهات، هیهات از این وعده‏هایى كه به شما داده مى‏شود! (36)

مسلما غیر از این زندگى دنیاى ما، چیزى در كار نیست; پیوسته گروهى از ما مى‏میریم، و نسل دیگرى جاى ما را مى‏گیرد; و ما هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (37)او فقط مردى دروغگوست كه بر خداافترا بسته; و ما هرگز به او ایمان نخواهیم آورد!» (38)(پیامبرشان) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تكذیبهاى آنان یارى كن!» (39)خداوند) فرمود: «بزودى از كار خود پشیمان خواهند شد! (اما زمانى كه دیگر سودى به حالشان ندارد.)» (40)